Hallo, kan het Maria van Lourdes beeld bezocht worden? Ik kan het adres niet vinden van het IVD gebouw. Ik hoop dat u mij kan helpen aan een adres! Alvast bedankt!

Lezers en Kijkers Hier voor de derde verhaal (laatste) over het wonderen van Zoete Lieve Vrouw van Den Bosch. en bezoek aan Maria In Lourdes.
Sms hebben alledaags bezigheden grote gevolgen. Zo waren in 1383 een aantal Hanzekooplieden in Brugge (B) een spel aan het spelen. Een geblinddoekte man moest een knots wwn aarden pot stuk slaan. Helaas raakte op een gegevens moment iemand niet op pot, maar de vijfjarige Adriaan, zoon van Claas Hoec. Het gat in het hoofd van het kind was zo groot, dat er wel een ei in gepast zou hebben en bovendien werd de wond zwart. Het kind bleef drie uren als dood liggen, toen beloofde men een bedevaart naar Zoete lieve Vrouw van S' Hertogenbosch en het kind kwam weer tot leven, als dank offerde vader en zoon en een vrouw liesbeth genaamd in S' Hertogenbosch Maria het gewicht van het kind in wijn en weit.
In tijden van oorlog en onveiligheid wil men wel eens dingen verstoppen, zo ook Willem Tac uit sluis zeeuws - vlaanderen. Toen plunderende Bretdons Vlaanderen onveilig maken, verstopte hij op 18 Mei 1383 zijn kostbaarheden aan koper, tin en zilver in een beerput, toen het gevaar geweken was, huurde hij drie mannen om het weer te voorschijn te halen. In de beerput waren blijkbaar gevaarlijk gassen tot ontwikkeling gkomen, want de eerste man, die afdaalde, bleef onder in dood liggen. De twee andren weigeren af te dalen, zodat Willem zelf maar naar beneden ging, maar ook hem verging het niet beter. De twee anderen slaagden er wel in hem naar boven te trekken, maar daar aangekomen bleef hij dood liggen. Nadat zijn vrouw een bedevaart naar S' Hertogenbosch beloofd had, kwam hij weer tot leven. Daarna werd ook de andere man naar boven gehaald en kwam dankzij Maria ook weer tot leven.
De Bretons plunderen overigens wat af, Zowerd in Oktober 1383 Wijnout Wentel uit Spycker bij St-Winoksbergen door hen beroofd. Zij hadden zijn kist leeg, waarom ook zijn zegel met de bijbehorende ketting zat. Van een zegel kon misbruik gemaakt worden door anderen en daar was Wijnout erg bang voor. Hij bad tot Maria van S' Hertogenbosch beloofde haar zijn zegel als hij het terug zou krijgen. Toen de vijanden vertrokken waren, bleken zij het zegel en de ketting over het hoofd gezien te hebben. Wijnout kwam naar S' Hertogenbosch om zijn gelofte stand te doen en offerde Maria zegel en ketting.
Brand was in de middelleeuwen nog veel gevaarlijk dan nu. De Blusmiddelen waren veel primitiever en de huizen waren grotendeels van hout. Daardoor kon een brand een stad voor een groot deel vernielen. In de Advent van 1383 brak in Middelburg een van die beruchte stad branden uit. Er stond een flink wind en er waren al acht huizen verbrand, waarin zich tot overmaat van ramp veel olie en vet bevond. Michiel Janz, Pauwel Oirkiz, Jan Victorz en vele anderen waren hiervan getuige. Blijkbaar was er geen beginnen aan met blussen, want zij vielen op hun knieen en beloofden een bedevaart naar S'Hertogenbosch En zie: de wind draaide en de brand hield op. De genoemde drie maakten de bedevaart.
IK ben mijn leeftijd 19 en 29 jaar in Lourdes geweest in 1947 en 1957 daar leef ik het gewoon als de vrijwillger voor de zieken, als de leider van de zieken mij zag en riep hij dat ik er bij hem moest komen en zeide hij dat het was verplicht om voor de zieken te verzorgden. Omdat in het Ziekenhuis in Lourdes daar waren helemaal bomvol van de zieken mensen die ze van het verschillende landen vandaan. ik moest elke dag de zieke mensen vervoerd naar Mariabeeld daar elke s morgens de H. Mis wordt opgedragen en rond 10 uur alweer naar Mariabeeld daar de plechtige hoogmis werd opgedragen en in de middag voor drie uur alweer naar Mariagrot om de plechtige lof bij te wonen, daarna wordt elke zieken mensen gezegend met de monstrans en s avonds rond 7 uur alweer naar
Mariabeeld voor de kaarsenprocessie. Ik zag dat er waren heel verschillende zieke en gehandicapten mensen aanwezig en bidden ze tot aan Maria voor de genezing. Soms de Gehandicapten mensen die op de rolstoel zat met zonder benen. och wat was zo erg en ook veel onschuldige zieke kinderen lagen in het ziekenhuis. Nog veel meer mensen kwamen naar de bedevaartplaats in Lourdes. ik ben zelf geheel doof dus snap ik niks van dat over mij doofheid zelf ook mee ging bidden, maar ik vraag nog liever alleen voor de zieken en gehandicapten komen helpen van het ziekenhuis naar de grot waar daar Mariabeeld stond brengen en terugbrengen naar het ziekenhuis. Er stroomden nog veel meer zieken en gehandicapten van het verscillende landen met hun begeleiders van het Rode Kruis als hun bedevaart naar Lourdes. Voor mij 2 ogen zagen dat het waren heel erg dat het verschillende zieken mensen en gehandicapten mensen vond ik eigen veel pijn aan mijn hart en Waarom God laat de mensen hun mogen lijden ? Ja dat was het doel van de beproevingen voor alle mensen in het wereld.
Ik ben zeer benieuwd, of heb ik het wonderlijke genezing van de zieken en gehandicapten mensen van hun gebeden aan Maria niet gezien. doch geloof ik altijd dat komt nog eenmaal het wonderlijk genezing voor de zieken en gehandicapten mensen als ze maar op Maria blijven vertrouwen. Toen ik van Lourdes terug naar huis in Nederland keerde, ben ik zeer diep teleurgesteld dat wou ik altijd graag in Lourdes blijven voor de zieken en gehandicapten mensen helpen en verzorgden. toch ben ik nu goed en tevreden dat ik in Lourdes heb gedaan.
Rene van der Veen.

Lezers en kijkers. Hier voor het tweede verhaal over het wonderen van Zoete Lieve Vrouw Den Bosch.
Willem, de zoon van Jan en Liesbet Feyle uit Nederhemert kwam op 8 JUni 1383 naar Den Bosch om in de Sint - janskerk Maria te bedanken voor zijn wonderbaarlijk redding. Een tijdje terug was met paard en kar op weg gegaan om turf te halen voor de vrouw van Hemert.
Bij Doeveren sloegen de paarden op hol. Willem viel van de kar, maar bleef in de touwen hangen, Een halve mijl werd hij meegesleurd, toen braken de touwen. Men vond hem en bracht hem naar de kapel van Heusden, daar bleef hij drie dagen en nachten dood liggen. De buren van willem beloofden een bedevaart naar Maria van Den Bosch. als hij beter werd. Willem kwam weer tot leven, maar ging als een ruzende te keer. Daarop had zijn moeder tot Maria en opnieuw genas Willem. Nu op 8 Juli 1383 kwam Willem met zijn moeder, zijn broer Godschalk en vijftien buren ter bedevaart naar de Bossche Sint - Jan, dat hadden ze immers beloofd, daar werd Willem gewogen en zijngewicht werd door zijn moedr in wijn, weit, goud en zilver geofferd. Tevens werd er een wassen mannenfiguur van drie pond was ( een kaars ) geschonken. Die dag ook liet men de mirakel opschrijven in het grote boek, waarbij de schrijver noteerde: ,, En de heeft god ghedact en de synre lieve moeder vander gracien en de ghenaden, die hem gerciet is " Het is een van de honderden mirakelen die in het mirakelboek geschreven staan en waarom van 20e eeuwse arts waarschijnelijk als ziektebeeld zou opgeven: ' hersenletsel met koorts - delirium ' Op die 8e Juni werden meer wonderen in het mirakelboek op geschreven.
Jan de Zoon van Everaad Peterz Everaads, wonende in Zeeuws - Vlaanderen had hevige pijn aan zijn rechterbeen, hij had zeven heelmeesters geraadpleegd, maar die konden hem niet helpen, daarna beloofde hij een bedevaart naar Den Bosch, Vervolgens genas hij.
Aleid, de vrouw van Arnt Janz Noude wonende bij vianen, leed een hevige pijn aan een gezwollen linkerbeen. zij moest in bed blijven. maar genas, nadat zij een bedevaart naar Maria had beloofd.
Frederik die wanmaker uit Utrecht, maakte een bedevaart naar Aken (D), toen zijn been ernstig begon op te zetten en pijnelijk werd, Na enige tijd beloofde hij een bedevaart naar de Bossche mirakelbeeld waarop zijn been genas. Deze vier mirakelen zijn beschreven op een dag in het mirakelboek in de Bossche Sint-Jan. Ontgetwijveld zullen deze bedevaarten zijn gegaan naar de romaanse kerk wilswaar was men kort tevoren aan de gotische kerk begonnen (bij het huidige priesterkoor ). Ze zorgden de vele pelgrims uit de gehele Nederlanden er wel voor dat er flink werd geofferd. Het eerste wonder in het mirakelboek staat beschreven op 5 Juli 1382. Een jaar later staan er reeds 288 genoteerd: bijna een per dag. De inkomsten van de pelgrims zorgden er voor dat de bouw van de gotische kerk snel vorderde. Dat is een wonder op zich.
Jan Scinnart voer op Woensdag 25 Maart 1383 van Sluis in Zeeuws - Vlaanderen naar zijn woonplaats Dordrecht, dan boord waren naast de schippersknecht een aantal kooplieden met hun handelswaar. Aangekomen bij de Grevelingen begon het zo hard te stormen dat Scinnart twee ankers uitwierp, toen de wind weer wat ging liggen, gingen de schippersknecht en Jan Junior met een sloop naar de ankers om deze op te halen, Hierbij vielen ze echter in het water. Zoon Jan riep uit. ,, Moeder Gods van S' Hertogenbosch helpt mi ende stact mi bi; ende helpt ghimi niet, ic ben verloren! ' DE Knecht verdronk: Terwijl de schipper poogde zijn zoon - die inmiddels drie pijlschoten ver was weggedreven uit het water te halen. Dit gebeurde na enige tijd, maar de jongen was al verstorven en de stijf als een hout en de caut als een steen. Ook de vader riep toen Maria aan en beloofde dat hij geen vlees zou eten en de kost niet meer zou verdienen. Alvorens hij een bedevaart naar Den Bosch zou hebben gemaakt, het kind had de tanden stijf op elkaar geklemd en toen de schipper zijn zoon ondersteboven hield, kwam er geen water uit zijn mond, geen wonder dat vanaf een andere boot hem toegeroepen werd. ,, selghe lude, brecht dien kijnde die tande op, so mach hem dat water uytlopen " De vader kreeg de mond open en er kwam een grote hoeveelheid water naar buiten, tegelijk echter beet jan jr een kootje van de vinger van zijn vader af. De drenkeling bleef echter dood. Alle aanwezigen op de boot bloofden toen een bedevaart naar Den Bosch te zullen maken, als de jongen weer opknapte, Na drie uur begon de kleine Jan bij te komen en idereen was daar zeer verheugd over. Jan zei dat hij gereed was door' ons Soeten Vrouwen van S' Hertogenbosch. Een maand later op 26 April 1383 kwam Jan scimart met zijn vrouw en zijn geredde zoon in Den Bosch aan om zijn bedevaart te doen, zij kwamen zoals zij dat beloofd hadden gekleed in wol en barre voets, Gedurende de tocht van Dordrecht naar Den Bosch hadden zij slechts water en brood gebruikt. Zij dank ten aan Maria en de Sint - Jan, waar druk gewerkt werd aan de bouw van de nieuwe gotische kerk. De Dordtenaren getuigen van het wonder in het bijzijn van. Vele getuigen en hun verhaal werd opgeschreven in het mirakelbok.
Op hetzelfde dag 26 April 1383 kwam ook Bernd Swijng uit Bremen ter bedevaart naar Den Bosch. Tijdens een zware storm waarbij veel schepen zonken, had hi maria van S' Hertogenbosch aangeroepen en de ramp overleed. De volgende dag zouden zelfs vier wonderen in het mirakelboek worden opgetekend.
Hendrik de zoon van Bartholomeus die Becker uit Amsterdam, was genezen van de vallende ziekte.
Jan Ekrijnz uit de Vughterstraat Den Bosch was genezen van een open wond, nadat hij tot Maria gebeden had,
Fi uit Arkel kwam omdat zij na een ongelukkige val weer helemaal opgeknapt was,
De drie jarige Aacht uit Petten had kromme beentjes en kon niet lopen, nadat haar moeder tot Maria gebeden had kon het kind binnen een paar weken goed lopen.
wordt Vervolgd. Rene van der Veen.

Lzers en kijkers. Je hebt wel gelezen over wat Jan Jonkman heeft geschreven over het beeld van Zoete Lieve Vrouw Den Bosch. Zo door Broeder Wouter heeft alles gereed en geregeld om het beeld van Zoete Lieve Vrouw in de kerk heeft gespaard. En dan over het wonderen in 1382 -1383 dat het gebeuren waren echt. Gelukkig dat ik toen in 1954 in het Ziekenhuis St Johannes de Deo te Den Bosch ben werkzaam en heb ik het boekje over het wonderen van Onze Lieve Vrouw van Den Bosch gekocht en bewaard dat zal ik hierover schrijven. In 17e en 18e eeuw hebben erg veel wonderen verricht en nu heden nog minder. dat komt omdat bij ons land meer dan helft Nederlanders waren het Godsgeloof verloren gegaan. dat was heel heel jammer!!! De pelgrims deden de bedevaart - smeken - beloofden - offertjes - wonderen - dankbaarheid aan Onze Lieve Vrouw van Den Bosch.
Ex voto's als dank voor verhoord gebed.
Velen zijn momenteel met vakantie. Vroeger gebeurde dat niet, Er waren geen (behaalde) vakantie en men bleef eerder in de eigen stad of het eigen dorp. In de middelleeuwen werd er bijna helemaal niet gereisd. De enigen die over de slecht begaanbare wegens trokken waren de handelaars en pelgrims. Handelaars zeiden om hun produkten te verkopen. De Bedevaart gangers om een belofte gestand te doen, Zo trokken zij ook naar S' Hertogenbosch naar de Zoete Lieve Vrouw vanuit heel West Europa.
Katelijn van Couthem uit Tienen (B) leed al 7 jaar aan vallende ziekte, tweemaal had zij al een bedevaart naar Kormelmunster gemaakt, waarbij ze haar gewicht in tarwe geofferd. Een moet was zij naar Leuven (B) gegaan en eens naar Maria van Halle. Ook daar had zij telkens haar gewicht in Tarwe geofferd. Echter met een negatief resultaat. Met Kerstmis 1382 beloofde zij een bedevaart naar S' Hertogenbosch te maken. Ze genas en de bedevaart werd gemaakt samen met haar neef Willem Meeuws. OP 27 Jul1 1382 kwamen ze in Den Bosch aan, vele waren daarvan getuigen en haar wonderbaarlijk genzing werd in het Bossche Mirakelboek genoteerd.
Pauwel Boijhen uit Korteberg was in Leuven (B) gevangen genomen en werd er met een been aan een ijzeren boei vastgezet. Hij was onschuldig. Pouwel beloofde een bedevaart naar Maria van S' Hertogenbosch. als hij vrij zou komen, als offerande zou hij dan de ijzeren boei meenemen. Na twee en twintig dagen kwam hij vrij met de boei nog om zijn benen trok hij naar de kerk van de Dominicanen in Leuven (B) . Ze wilden de boei losmaken, maar dat stond Pauwel niet toe. Ons Zoete Lieve Vrouw van Den Bosch heeft mij tot hiertoe geholpen. Si Sai nu vort helpen' Tijdens het zingenvan het magnificaat in de kerk viel inderdaad de boei van zijn been. De Leuvense Dominicanen wilden de ijzeren boei als een ex voto bij hun Mariabeeld ophangen. Want het was immers dezelfde Maria die dit wonder verricht had! Pauwel stond dat niet toe, want hij ,, wist wel dat Onze Lieve Vrouw overal ware, mer dat si tot een te stede meer mirakein doet en de besocht wil wezen dat t' eenre ander stede"
Pauwel trok dus naar S' Hertogenbosch. Hij niet alleen, maar met veel pelgrims uit Leuven (B) waaronder en aantal Dominicanen in de Bossche Sint - Jan offerde hij zijn ijzeren boei, die bij het Mariabeeld werd opgehangen, Ook thans hangen er in de Mariakapel nog vele ex voto's
Zij dateren niet uit de middelleeuwen, maar uit de 19e en 20e eeuw. Nu de terugkeer van het mirakelbeeld in 1853 kwam er weer een nieuwe stroom pelgrims naar de Hertogstad, Nu nog steeds. Wordt Vervolgd.
Rene van der Veen.

Lezers en kijkers, het is jullie zeker bekend dat er in de St. Janskerk van Den Bosch het beeld van Zoete Lieve Vrouw tot nu toe in de aparte kapel opgesteld staan tussen de planten en tal van doorlopend brandende kaarsjes. Dagelijks werd dit kapel doorlopend bezocht door inwoners als van de pelgrims van buitenaf om hun gunst te smeken. Ik bezocht wel geregeld dat genadebeeld en stak wel kaarsjes op, vooral in de meimaand. De feestdag van dat ,wonderbeeld'is vastgesteld op 7 juli en daarvoor werd er elk jaar om deze tijd een plechtige omgang gehouden door enkele straten rondom de St. Janskerk. Of het nu nog bestaat zou ik het niet weten. Wel ken ik het verhaal van dat beeld vanaf het jaar rond 1380 en zal ik hieronder van vertellen. Dat verhaal had ik vernomen van Br. Archangelo(op de foto van log 54 te zien), tijdens de les van de 5e klas op een zaterdagmorgen. Hij vertelde voor dat gelegenheid een verhaal vanwege dat wij de volgende dag naar een omgang gingen lopen. Hier begint dat verhaal dat toen Br. Archangelo vertelde en ik hou het beetje beknopt:

*******,Van Brandhout tot wonderbeeld'*******
Het was rond 1380 en aantal bouwvakkers, timmerlui en beeldhouwers en andere arbeiders enz. waren toen bezig met het bouwen van de nieuwe St. Janskerk. In de koude wintermaand hadden de arbeiders op werkplaatsen het koud en er moest een kachel aangemaakt worden. Een (loop)jongen moest het hout ophalen in de opslag waar heel wat hout waren opgeslagen op een bult, afkomstig van een afbraak. Hij zocht zelfs het eikenhouten lelijke en schimmige beeld, slecht vervormd op en had het niet in de gaten dat het een beeld was zonder Christusbeeldje op haar arm. Hij haalt al het hout mee in de kruiwagen en wou het rond 1 meter lange beeld in stukken hakken. De voorman of baas zag dat beeld dat hij al in zijn hand had om op het hakblok te leggen en greep direct in dat hij dit niet moest doen. De baas zag direct in dat het een lelijke Mariabeeld was. De baas of voorman schold die jongen uit van: ,Ziet gij niet dat het een beeld is van Moeder Gods? ' Geschrokken viel die jonge arbeider op zijn knieën en vroeg God en Maria om vergiffenis en beloofde alles goed te maken. Later bracht hij het lelijke eikenhouten beeld naar de gedeeltelijk gereedgekomen St. Janskerk om het een plaats te geven tussen de andere beelden. De andere personen die in de kerk bezig waren bij het H.Graf wees dat beeld af. ,het is lelijk, oud en onooglijk'vonden ze. Verontwaardigd antwoordde de jongeman: ,Gij zelf zijt oud en lelijk' en liet het beeld gewoon staan waar hij het neergezet had. Een godssvruchtig broeder plaatste dat beeld later op een vergeten hoekje in de kerk en later wou hij dat beeld mee naar huis nemen om het verder op te knappen. Maar toen hij dat lelijke beeld uit de kerk wilde dragen, voelde dat beeld heel erg zwaar aan en moest het in de kerk achterlaten. Meermalen werd dat beeld in de kerk verhuisd naar de ene hoekje na de andere en zelfs kon het niet op de goede plaats zetten om het gezien te worden door kerkgangers. Dezelfde vrome broeder liet een kleed maken in de vorm van de mantel. Een vrome vrouw borduurde enkele ornamenten in de mantel. Enige tijd later ontdekte de broeder dat enkele jongens op straat aan het voetballen waren met een stukje hout dat hoorde bij het beeld, het christusbeeldje en nam het af van de jongens en plaatste het weer bij het Mariabeeld. Veel later werd het beeld aangevuld met tweetal gouden kronen die door plaatselijk goudsmid werd vervaardigd. Langzamerhand kwamen pelgrims van heinde en verre. Er gebeurden wel wonderen maar de meesten werden niet bekendgemaakt behalve binnen de muren van de St. Janskerk en kloosters in de omgeving. Dit was de veel gelezen en gehoorde verhaal vanaf de 13e eeuw.

Jan Jonkman

Lezers en Kijkers. Nou mij zeer het bekend dat bij de meisjesafdeling stond een grot met de nis waar daar Mariabelld stond. toen ik vroeger als de kleuter op de voorschool ben en bijna elke dag met Zuster Wilhelma en Zuster Rosa met de kleuters een stukje wandelen in de tuin waar de langs bij de mariagrot komen bidden. tuurlijk ik kon helemaal niet bidden en wijs ik mijn de vinger naar het mariabeeld en zeide mijn mama en lachende Zuster Wilhelma en zeide ze helemaal niets. en later ging ik bij de jongensafdeling in 10 jaren en daarna het weekend bezoek op ivd ben ik helemaal niet naar Mariagrot gegaan. dat de toegang bij de meisjesafdeling was verboden. Dat is het belachelijk !!! Toen ik op ivd ging elke jaar op 1e Zondag van Julimaand naar DEn Bosch op bedevaart en onderweg heb ik helemaal niets gebeden en toen ik op de parade aanwezig en begon de bedevaart dan bidt ik wel met de rozenkrans. Na het verlaten van ivd kwam ik heel meermalen de langs de St Janskerk en ging binnen bij het Mariabeeld op de bank zat en bidt voor mij en ook voor mijn ouders en familie en later trouwde ik met Paula en gingen we samen iedere maand naar Den Bosch bij Zoete Lieve Vrouw met stuk bloemen en kaarsjes aanzetten voor de uitdankbaarheid en vorige maand in Mei 2012 voor het laatste bezoek bij het beeld Zoete Lieve Vrouw met extra gebed en bedankt voor alles dat ik in 78 jaren en mijn vrouw Paula in 53 jaren lang hier hebben gebeden en nu blijven wij nog naar de Mariakapel in Breda komen bidden. Rene van der Veen.

Toen ik op het I.v.D, woonde gingen we ieder jaar naar Den Bosch op bedevaart, onderweg naar Den Bosch moesten wij gezamenlijk de rozenkrans hardop bidden en dat was onder leiding van Bro. Alquino. Ook in de St. Jan moesten wij hardop bidden, de andere kerkgangers hadden wel belangstelling voor de brave jongens.
Nu gaan we nog ieder jaar op onze trouwdag naar Den Bosch om daar even te bidden uit dankbaarheid van ons huwelijk. Piet van Dongen en Dina van Boxtel gingen altijd met ons mee en na de St. Jan was er voor ons een gezellige dan in Den Bosch die besloten werd met een etentje.

Lezers en kijkers op de eerste foto van een replica Lourdesgrot dat nu nog bevindt achter de vroegere Martha-pension en kapel, was vroeger voor de zusters een geliefd plekje om te bidden, mediteren en overpeinzingen, afkoelplek, enz. was tevens een genieke fotoplekje voor een groep zusters, eerste en plechtige communicanten met hun bezoeken, merkwaardige binnenlandse en buitenlandse bezoeken, jubilea's, ,hangplek' voor zusters en oud-leerlingen dames. Wanneer dat replica-grot was geplaatst zou ik het niet weten, vermoedelijk enkele jaren later na het gereedkomen van het nieuwe instituut in de jaren 10 of 20. Op deze bovenstaande foto te zien is deze grot nu bijna geheel overwoekerd door klimop door jarenlange doorgroei. Eerder was het nis in de grot, waar het Mariabeeld stond verveloos en later hadden ze het in lichtblauw geschilderd. Waarom er een ijzeren hekje ervoor was geplaatst is mijn vraag en moest toen zeker iedereen op afstand houden van het beeld en zeker was dat voor de zusters een ,heiligdom' binnen het hekje.

Jan Jonkman